2024 BX1

Asteroida, bolid, meteor nad Niemcami 2024.01.21 / Aktualizacja 23.01.2024

Tuż po północy 21 stycznia 2024 roku, dostaliśmy informację, że mała asteroida, wstępnie nazwana Sar2736 , o średnicy około 1 metra, spadnie tej nocy na zachód od Berlina i wywoła dobrze widoczną kulę ognia na niebie. Łowca asteroid Krisztián Sárneczky z Budapesztu na Węgrzech odkrył asteroidę zaledwie na krótko przed uderzeniem. Sárneczky zasłynął z odkryć dokonanych w ostatniej chwili, takich jak odkrycie asteroidy, która spadła nad Francją w 2023 r. i drugiej, która uderzyła w Ocean Arktyczny w 2022 r .

Sar2736 to dopiero ósma asteroida wykryta przed wejściem w atmosferę Ziemi i derzeniem z jej powierzchnią. Centrum Małych Planet Międzynarodowej Unii Astronomicznej nadało mu formalną etykietę 2024 BX1. Według obliczeń amerykańskiej agencji kosmicznej NASA asteroida spadła w pobliżu Nennhausen w dystrykcie Havelland o godzinie 1:32. Zjawisko było zobaczyć także z dużej odległości (ja widziałem to zjawisko z okolic miejscowości Rzewnie w woj. mazowieckim, nie było to jakieś super aj waj, nie było widać fragmentacji, spektakularnych rozbłysków, ale jakiś tam spadający prostopadle do ziemi świetlny punkt było widać…).

Według aktualnej wiedzy spadająca skała nie uderzyła w nic, czyli „hammera” tego raczej nie będzie. „Nie mamy żadnego powiadomienia o tym incydencie” – powiedziała w niedzielę Niemieckiej Agencji Prasowej Petra Ortelt, kierownik grupy służb na komisariacie policji w Havelland. Nie ma doniesień o szkodach materialnych lub obrażeniach.

Poniżej zamieszczamy trochę materiałów z sieci.


Aktualizacja 23.01.2024
Materiał otrzymany od: Pavel Spurný, Jiří Borovička i Lukáš Shrbený

Co więc dokładnie wydarzyło się w sobotę 21 stycznia 2024 roku na zachód od Berlina?
Dokładnie o godzinie 00:32:38 czasu światowego (01:32:38 czasu polskiego) mała asteroida ważąca około 100 kg weszła w atmosferę ziemską, podążając bardzo stromą ścieżką nachyloną pod kątem 75,4 stopnia do powierzchni Ziemi. Całą jasna droga przelotu bolidu, przebiegająca mniej więcej z zachodu na wschód, jak widać na rys. 2, gdzie bardziej szczegółowo pokazano rzut ścieżki światła na powierzchnię Ziemi, przebiegała na zachód od Berlina, zgodnie z przewidywaniami na podstawie danych sprzed kolizji.

Bolid zaczął świecić na wysokości 96,5 km, osiągając maksymalną jasność absolutną -14,5 mag (jasność absolutna znormalizowaną do jednostkowej odległości 100 km), czyli nawet większą od jasności księżyca w pełni, wówczas osiągnął wysokość 33,8 km i zgasł na wysokość 22,9 km nad ziemią, około 50 km na północny zachód od centrum Berlina.

Ciało początkowo poruszało się z prędkością 15,2 km/s, a drogę światła o długości 75 km przebyło w 5,5 sekundy. Ścieżka światła bolidu charakteryzowała się dużymi zmianami jasności z kilkoma znaczącymi rozjaśnieniami. Z modelowania dynamiki i fotometrii tego bolidu wynika, że ​​chociaż zdecydowana większość jego pierwotnej masy została zużyta podczas przelotu przez atmosferę, z dużym prawdopodobieństwem istnieje znaczna liczba małych meteorytów o masie do około 150 g wylądował na powierzchni Ziemi w obszarze pokazanym na rys. 3. Warto więc jak najdokładniej przeszukać dany obszar.

Z danych uzyskanych podczas obserwacji bolidu wynika, że ​​przed zderzeniem z Ziemią meteoroid ten okrążał Słońce po typowo asteroidalnej orbicie eliptycznej o stosunkowo małym mimośrodzie, z półosią 1,33 AU (1 AU definiuje się jako średnią odległość Ziemia od Słońca) nachylała się zaledwie 7,2 stopnia w stosunku do płaszczyzny orbity Ziemi (ekliptyki), zaś jedno z jej okrążeń wokół Słońca trwało 1,54 roku.

Katedra Materii Międzyplanetarnej
Instytut Astronomiczny Akademii Nauk Republiki Czeskiej,
Fričova 298
251 65 Ondřejov
e-mail: mph@asu.cas.cz

Obrazy i dane nie są przeznaczone do dalszego rozpowszechniania i publikacji.

Zostaw komentarz...