W dniach 19-21 kwietnia 2024 roku w Zielonej Górze odbędzie się XIII Konferencja Meteorytowa Polskiego Towarzystwa Meteorytowego. Imprezą towarzyszącą są Poszukiwania Meteorytu Wilkanówko 2024, czyli poszukiwania meteorytu kamiennego, chondrytu zwyczajnego H4, który spadł 22 marca 1841 roku.
Poszukiwania odbędą się w dniach 20-28 kwietnia 2024 roku. Meteoryt Wilkanówko to chondryt zwyczajny H4, zatem można go poszukiwać wykrywaczem metali. W Nadleśnictwie Zielona Góra uzyskana została zgoda na takie poszukiwania. Poszukiwania meteorytu Wilkanówko nie są imprezą komercyjną, nie są również zorganizowaną imprezą masową. Odbywają się one na zasadzie indywidualnych poszukiwań w ramach zgody i udostępnienia terenu do poszukiwań przez Nadleśnictwo Zielona Góra.
Do 19 kwietnia 2024 roku, Nadleśnictwo Zielona Góra spodziewa się otrzymać listę uczestników poszukiwań (wraz z numerami rejestracyjnymi samochodów) od koordynatora – Szymona Kozłowskiego. Rejestracja uczestnika odbywa się poprzez wypełnienie Oświadczenia i przesłanie podpisanego skanu do koordynatora. Listę tę przygotowuje na bieżąco koordynator. Ostateczny termin rejestracji to 19 kwietnia 2024 roku.
Oświadczenie znajdziecie na stronach koordynatora poszukiwań – https://meteoryt.simkoz.pl/. Na stronie dowiecie się również co dalej… 😉
UWAGA: Dnia 21 kwietnia 2024 roku o godzinie 9:30 na parkingu przy drodze krajowej 32 (500 m od miejsca spadku dużego okazu meteorytu; dawna osada Meileiche; GPS: 51°57’19.1″N 15°23’31.7″E) wykonamy zdjęcie pamiątkowe z poszukiwań!
Spadek meteorytu Wilkanówko
Jednastu pracowników z Wilkanówka zajmowało się wiązaniem gałęzi około 500-600 metrów na północ od osady Meileiche (nieistniejąca), gdy 22 marca 1841 roku o godzinie około 15:30 usłyszeli trzy silne dźwięki podobne do wystrzałów z armat, pomimo że na całkowicie pogodnym niebie i przy ciepłym słońcu była widoczna tylko mała, biała chmurka. Czyli nie była to burza.
Następnie usłyszeli świst w powietrzu, który wydawał się dochodzić z zachodu, a im bardziej się zbliżał, tym stawał się silniejszy. Na koniec zmienił się on w dźwięk podobny do dźwięku organów, słychać było na przemian tony wysokie i niskie. Po tej kanonadzie robotnicy usłyszeli spadek ciężkiego obiektu – jakby ktoś rzucił kamień o ziemię. Rozpoczęli oni poszukiwania i znaleźli wzruszoną ziemię w odległości niecałych 100 metrów od nich, a w niej kamień, zakopany na około 15 cm w ziemi. Miejscem znalezienia meteorytu był zagajnik sosnowy. W płytkim dołku znaleziono meteoryt o wadze około 930 gram (po odłamaniu fragmentów waży 712 g).
Z opisów zaraz po spadku wynika, że okaz był obłupany już po znalezieniu, czyli na części powierzchni nie miał skorupy. A to oznacza, że meteoryt rozpadł się już w powietrzu, a nie że został „rozłupany” po spadku. Oglądając powierzchnię i kształt tego okazu, a pamiętać należy, że część – około 200 gram, zostało od niego oderwane i rozdysponowane pomiędzy światowymi kolekcjami meteorytów, wydaje się, że jest to może połowa, a może mała część większego meteorytu. Na rozpad meteorytu w powietrzu wskazuje także znalezienie drugiego, mniejszego okazu niecałe 4 km od okazu dużego. Jak łatwo się domyślić to oznacza, że na polach i w lasach w okolicach Radomii, Słonego i Wilkanowa, mogą nadal leżeć kawałki tego meteorytu.
Mniejszy z fragmentów o wadze – w zależności od źródła – 168-185 gram znaleziony został mniej więcej w połowie drogi pomiędzy wsiami Wilkanowo (czyli niemieckie Heinrichau) i Słone (czyli niemieckie Schloin). Meteoryt został znaleziony na nieużytkach, a następnie trafił do Wrocławia, gdzie do dzisiaj przechowywane jest mniej więcej 1/4 tego okazu (46.4 g) – reszta została zapewne wymieniona z muzeami na inne okazy.
https://meteoryt.simkoz.pl/poszukiwania-meteorytu-wilkanowko-2024/